nihayet pazartesi akşamı gittim izledim ıssız adamı. e tabi benim de söyleyecek birkaç sözüm var bunun üstüne. hersey cok guzeldi, en basta mekanlar, müzikler. müthiş bi aşka, harika bi beraberliğe ilişkin, olabilecek her şey vardı...tipki babam ve oglumda, ana baba hassasiyetine, evlat acisina dair tüm detayların olduğu gibi.vee o filmden çıkınca da aynı hissetmiştim. bilmiyorum, tüm bu etkileyici, vurucu detayların sanki madde madde sıralanıp, ha şunu kullandık mı üstüne bi check at tadinda geçişi cok da samimi gelmiyo bana; filmin hikayesini, kurgusunu bu bilesenler icinde eritemiyorum, ve batmaya baslıyo bu eksiksizlik. üstüne bi de hikaye de başka biyerlere ait gibi olunca. Bizim kültürümüzde, bizim dilimizde, bizden oyuncularla, bizim ait olduğumuz sokaklarda gecen bi hakeye gibi degildi. öyle bi esas oğlan acaip yabanci geldi bana, hadi canim dedim. (galiba ne de olsa anadoludan istanbula gelip olsa olsa en nihayetinde meşhur kebapçılarımızdan biri olmus pek çok örnekle çevrili olmamızın da etkisi buyuk bunda)
neyse izlemesem olmazdı, izledim beğenmedim... the end... fın...
iş arası biraz bakındım da...
