hayat bayram olsa, ama değil... geçen son iki haftada bunu ilkilerime kadar hissettim malesef... birden bire gecenin bi yarisi gelen bir telefon hayattaki ne çok şeyi etkileyip, insani ne çok sarsabiliyor... en çok böyle deneyimleri yaşayınca, şükretmeyi ve her güzel anın kıymetini bilmeyi anlıyor galiba insan...
babama, bilmeden yaptığım gemici düğümünü sorabildim, bana başka birkaç tane daha öğretti hatta... soramayabilirdim de, çünkü biz aslında sadece ikinci kez şanslıydık... 20 yıl sonra aynı gün, aynı tarihte ve yine benim doğumgünümde ikinci kalp krizini atlattık... çok şükür...
4 yorum:
canım tekrar geçmiş olsun..dediğin gibi çok şükür..her anı doya doya kıymetini bilerek yaşamak lazım..böyle acı hatırlatmalara ihtiyacımız olmadan anlasak bunu keşke..
öptüm seni
demetcim cok sagol... ben de optum sizi kocaman...
Çok geçmiş olsun, umarım hep sağlığı yerinde olur babacığının.
çilek receli çook teşekkürler iyi dileklerin icin...
Yorum Gönder