kırmızı sokağı...

geçen gün yolum ortaköye düştü, bir iş halletmek için... işimi hallettikten sonra, hizli hizli yürüyüp bir an önce ofise dönmeye çabalarken, bu sokak tabelasına gözüm takiliverdi...

gülümsetti beni...

bi de hikayesini öğrenebilseydim...

pick me...

nihayet ben de pick me ' lendim...

nihayet diyorum, zira begendigim ve almaya karar verdigim şeyleri almam hiç bu kadar uzun sürmez... bu ise istanbul modern de ilk gördüğüm günden bu yana 2 sene falan, belki de daha fazla sürmüştür... 

zaten eğlenceli buluyordum, üzerinde taşımak da ayrıca eğlenceliymiş...

ilgilenenlere, pick me ' nin bir de blogu var ve tüm pick me diyenler de orada...

ne olacak bu u2 hastalığının sonu...

böyle bi kitap çıkmış, yeni... taaa ay başında arkadaşım B. haber vermişti, ben de hemen sipariş etmiştim şuradan...

.

kitabın elime ulaştığı günlerden, geçen haftaya kadar forum istanbul da geçen yoğun bi şantiye süreci içinde olunca, ofise gelen diğer dergi, broşür vs. arasında kalmış... ancak bu haftasonu biraz karıştırma fırsatım oldu...

.

metinleri okuyacak kadar kitaba henüz dalamamış olsam da, sadece resimlerin bile kitabı almaya yeteceğini söyleyeblirim... bono nun daha ortaokul yıllarında bile, şimdikine yakın çapkın bakışları olduğunu ben artık biliyorum...

.

tüm u2 severlere duyurulur...

get on your (biker) boots...

annemlerin burda olduğu 4 günlük 29 ekim tatili; anne, abla ve kız kardeşin biraraya gelip voltranı oluşturmasıyla birlikte alışverişsiz düşünülemezdi. her ne kadar hava durumu, bizim bu hevesimize elinden geldiğince muhalefet etmiş olsa da, biz de çaba ve sebat düzeyimizi o oranda arttırdık... ama yine de pek verimli geçtiğini söyleyemeyeceğim... bu duruma en çok, baba ve koca kişileri sevindi sanirim... neyse biz de asıl şovumuzu indirim dönemine sakladık artık, geçen seneki gibi...

bu biket botlar da o günlerde alındı işte... bikaç kez kankiyle de mango outlet turlarımızda bakmış durmuştum... o haftasonu da hava bir anda o kadar kötüleşince, ve annemlerle yaptığımız turlar sonucu bu sezon da istediğim gibi bir yağmur botu bulamayacağıma kanaat getirince, yağmur çamur şantiye ortamlarına iyi gider diyip almıştım bunları...

sonrasında şurada ve şurada, bu botlarla ilgili postları da görünce çok yerinde bir hareket yaptığımı anladım... hem fonksiyonel, hem de stylish bi durum olmuş benimkisi...

bunlar da, 7 kasım haftasonunun ganimetleri... o gun yine şeffaf ayakkabı kutusu a-box a uğramıştım, hem arkadaşım hem de annemlere  sipaririş vermek için... sonrasında da ufak bi nişantaşı turu... ve ta taam, derishow da yine acaip bi indirim başlamış... %50 + %50... uğramadan olmaz... vee hiç yapmadığım bişeydi derishow dan ayakkabı almak, ama bunları görüp, deneyince çok etkilendiğimi söylemeliyim... birkaç sezondur bu tip ayakkabıları bol bol görüyorduk heryerde... ama ben bu kadar rahatını denememiştim hiç... markasını da daha önce hiç duymamıştım, satış danışmanı bey -ki kendisi yıllardır oradadır ve ben ona güvenirim tavsiyeleriyle ilgili, şöyleki; alacağınız bişey daraltılabilir, kısaltılabilir ya da tam tersi olamaz diyorsa kesin doğrudur- kalitesi konusunda da tam garanti verince pek tereddüt etmedim almakta... 
sonra bi bakiym dedim nette, cidden ispanya da tasarım ayakkabılar üreten bilinen bi markaymış sinela ... hatta benimkilerin çok benzerine şurada da rastladım...

liste meselesi ne oldu derseniz, sizi temin ederim bunlar listenin 3 ve 4. maddeleriydi... dün akşam da tesadüfi bi şekilde,  1numaralı maddeyi, yani siyah trenchcoat i aldım... trenchcoat bi sürü insanın dolabına siyah ya da klasik bej tonuyla girmiştir, benimkine ise kırmızı...

bir temel ihtiyaç alışverişi macerası daha böyle sonuçlandı... liste yapıp o listedekileri alınca insanın içi daha bi rahat oluyormuş... şimdi 2 numara için gözümü dört açmış bulunuyorum... halledince onu da paylaşırım herhalde...

çoook gecikmiş bir mim - dir kendisi...

.
eski dostum, deniz kızı nın sevgili annesi Demet cim beni mimlemişti, taaa şurada... üstüne bi hayli zaman geçti, o sıralar yazacak zaman bulamamıştım, sonrasında da unutuvermişim... ama gezinirken baktığım bir blogda görünce, birden şimşekler çaktı neyseki... geç de olsa cevaplıyorum...
.
1. Bloguna neden bu ismi verdin?
.
kırmızıyı çok severim, ne alsam elim önce kırmızısina gider... küçücükken çekilmiş, sapikca kirmizi tutkulu, kirmizi elbise, kırmızı çorap ve kırmızı rugan ayakkabılı fotoğraflarım var desem... beni ifade ettigini dusunuyorum, cok sevimli buluyorum bu ismi... bi de orhan pamuk cok severim, malum o da kullanmisti bu ismi, bkz. benim adim kirmizi....
.
2. Blog yazarken star tribiyle istediğin, olmazsa olmaz dediğin şeyler var mı?
.
yok valla, sadece boş zaman lazım bana...
.
3. En son satın aldığın garip şey?
.

.
resimdeki şeyleri aldım geçen gün... ev partilerinde çook lazım oluyo biliyor musunuz, :P kimsenin kadehi kimseninkiyle karismasin kardesim, hastalik var, saglik var, d.m.z. gribi var....
.
4. Şeker gibi olduğun anlar?
.
haftasonları sabahları, güzel bi yemek yerken, arkadaşlarımla sohbet ederken, mutfakta yeni şeyler denerken, oo daha çok... genelde pozitif yanı ağır bi insanımdır, etrafımı da bu yönde etkilerim hep...
.
5. Arkadaşım artık sormayın şunları dediğin şeyler?
.
ne zaman çocuk yapacaksınızzzzz....
.
6. Aynaya bakınca gördüğün?
.
ana göre değişir, kokoş kırmızı, mimar kırmızı, ev hanımı kırmızı, anasının kuzusu kırmızı, sevgili kırmızı, patron kırmızı, amele kırmızı.....
.
7. Kendini okutan blog dediğin?
.
bana bişeyler katan, çok da ahkam kesmeyen, samimi olan vs....
.
8. Bu blog sahibi/sahibesiyle karşılaşabileceğin yerler?
.
beşiktaş çarşı, haftada iki kez akşamları iş çıkışı mutlaka biraz dolanırım... belli noktalarım vardır uğrarım... bunun dışında da yeme içme, gezme tozma için bolca taksim, alışveriş, spor, dişçi, cilt bakımı vs. işler için nişantaşı, hava almak icin istinye sahili....
.
bu mimi kimseye gondermiyorum, zira coktaan gecmis bitmis bir mimdir kendisi...
bu bir mimdir kelimesi sadece bana mi, bir mumdur iki mumdur türküsünü hatırlatıyor acaba....
.

yenili-n-kler...

biyerlerden bişekilde görmüş, duymuştum, artık dergi mi, gazete mi, televizyon mu hatırlamıyorum... çok da ilgimi çekmişti... hem eserlerin çıkış noktasındaki fikir, hem çalışan ekip ki uluslararası deneyime sahip moleküler genetikçiler, biyokimyagerler, tasarımcılar ve fotoğrafçılardan oluşuyormuş, hem de ortaya çıkan eserler insanın ilgisini çekmeyecek gibi değil... tamamen kişiye özel tablolar...

DNArtist, 2 senedir üzerinde çalıştıkları, kişilerin kendi DNA'sından eşi olmayan portrelerini yaratan DNArtist projesini mayıs sonu itibariyle hayat geçirmiş. dünyada benzelerini yapan iki tasarım atölyesi varmış, biri Kanada'da diğeri ise İngiltere'de. DNA portreler uzun zamandır New York Modern Sanat Müzesi dükkanının en çok satanlar listesindeymiş.

bu özel tablolardan ben de evimde görmeyi isterim açıkçası... siz de isterseniz tık tık...

bir de, internet üzerinden yayınlanan yeni bir kadın dergisi haberi vermek istiyorum... aynen aylık bir dergi  hazırlanan Womenist e , dergi formatının yanı sıra web formatıyla da  ulaşılabiliyor... ingilizce ve türkçe yayınlanan, yazar kadrosu da yine türk ve yabancı yazarlardan oluşan dergiye ben abone oldum bile...

güneşli bir pazar günü ve sahil keyfi...

geçen haftasonu 7-8 dereceleri gördükten sonra, bu haftasonu 22-23 leri yaşamak, nasıl bir ruh dalgalanmasına sebep olabiliyormuş bunu da biliyoruz artık... tüm bu dengesizliklerin çok önemli sebepleri var elbet ama bu insanoğlu bazen de çok basit bi varlık, ve hemencecik tav olup seviniveriyor hava ısındı, kasım ayında t_shirt le gezdim diye... ben de öyle...

böyle sürpriz gibi gelen sıcak, güneşli haftasonlarında arabayla sahile inilmemesi gerektiğini bir kez daha deneyimlemek üzereyken, emirgan girişinde bir anda cillop gibi bi park yeri bulmamız sanırım bizim şansımızdı... zira biraz daha o hızda ilerlemeye çalışsak pazar keyfi pazar eziyetine dönüşebilirdi...  ama biz çok yerinde ani bi kararla arabayı bırakıp yürümeyi tercih ettik... emirgandan bebeğe... biraz yorulmuş olsak da sonrasında bebek taps de en favori masayı boş bulup bi güzel kurulmak, buz gibi hefeweizenden yudumlayıp, belçika usulu midyeleri mideye indirerek boğazı izlemek pek keyifliydi...

evden çıkarkenki planımız son gününde olsa bienali gezmekti, malum iş güç, tadilat derken fırsat olmamıştı bi türlü... ama iyi ki vazgeçip rotayı ters yöne çevirmişiz... istanbula yerleşip, mimarlık eğitimine başladığım yıldan beri ilk kez bienali gezmedim...

hayatın öncelikleri, keyifleri değişiyor galiba...

tahinli kurabiye...

benim için ev hayatımın biraz düzene girmesi demek, keyif için mutfağa girmek demek aynı zamanda... bu durumlarda benim toshi de denenecekler folderında bekleyen tariflere yönelirim hemen... bu da öyle bi tarifti, ama artık evdeki tarif defterime geçirip, aklıma geldikçe yapacağım bi tarif oldu... bunun en büyük sebebi, bu kadar basit ama bi o kadar da farklı bi lezzetinin olması tabiki ...

genellikle tariflerimii nette araştırıp, birkaç farklı tarifi kaydedip, sonra onları kafama yattığı şekilde uyarlıyorum.. bu da öyle oldu, tahin zaten yağşı bişey olduğundan yağ türünü değiştirip, miktarını da bi hayli azalttim... hiç bi aksaklık yaşamadım...

1 su bardağı tahin
1 su bardağı toz şeker
1/2 su bardağı sıvıyağ
1 su bardağı iri dövülmüş ceviz
1 yumurta ( sarısı-beyazı ayrılmış)
1 paket kabartma tozu
aldığı kadar un (malesef böyle)

yumurta beyazı ve ceviz hariç tüm malezemeler karıştırılarak, katı bir hamur elde edilecek şekilde un eklenerek hamur yoğurulur. şekil verilip, yumurta akına ve cevize batırılıp, 180derece fırında üzeri kızarıncaya kadar pişirilir... aldığı kadar un sözü bi sürü tarifi denememek için sebep teşkil edebilir aslında, başlarda benim için de böyleydi... ama artık ben, aldığı kadar unla katı hamur yaparken, unu azar azar ekliyorum, her ekleyişten sonra yedirinceye kadar yoğuruyorum ve artık daha fazlasını yediremem e kanaat getirinceye kadar buna devam ediyorum...

 veee bu da benim şirin yumurta ayiricim...

daha önce neredeydin a-box şeffaf ayakkabı kutusu...

evdeki diğer işler bitince, sıra nihayet düzenleme safhasına geldi... ilk hedefim, uzuun zamandır en büyük stresim haline gelen, ayakkabı dağlarıyla savaşmaktı...

daha önce de söylediğim gibi bu konuda a-box a çok güveniyordum... internetten yeterince incelemiştim, ama yine de canlı canlı göreyim ve öyle sipariş vereyim diye geçen cumartesi a-box un osmanbeydeki yerine gittim, tabii kankimi de yanima katarak ....gidişimiz kapanma saatini bulmuştu, ama sagolsun murat bey bekledi bizi... çok sevimli birisi... bize güzel güzel anlattı kutuları, farklı amaçlar için de nasıl kullanabileceğimiz konusunda fikir verdi... gitmem iyi oldu, zira netten sipariş versem deneme amaçlı daha az sipariş verebilirdim, ama gidip de gorunce bayaa bi arttirdim kafamdaki sayıyı... ama yine de murat beyin önerilerini değerlendirecek kadar arttirmamışım, önce ayakkabılar... sonraki siparişe de diğer şeyler...

evden bayya bi kutu çikti, zira içindeki ayakkabılar raflarda olduğu için boş duran kutular da varmış... kutulari yerleştirmek, eskileri atmak da ayrıca keyifliydi... evde artık şeffaflık politikası başlattık diye geyik yaptık durduk sevgiliyle... tabii kimin kaç tane ayakkabısı varmış, o da apaçık ortaya çıktı... bu ayrı mesele, bu konuyu burada kapatıyorum...

şu aralar eve her gelene, ayakkabı dolaplarını açıp gösteriyorum... tabii ilk parti aldığım kutular yetmedi... yine sipariş vermem gerekecek, ama bu sefer hem kendime, hem anneme, kardeşime,arkadaşlarıma falan da... bence süper bi hediye olacak... bu kutulardan hediye alıp da sevinmeyecek bi kadın olamaz herhalde...

bu düzenleme işlerine fena kaptırdım ya, hızımı alamıyorum... geçen gün de ikea dan bu çekmece düzenleyen kutulardan aldım... bunlar da bayaaa işe yaradılar...

bizde şu aralar durumlar bu çerçevede... tadilatlar sırasında, gardrop boşaltılıp, sökülüp, oda değiştirirken, bende bazı yeni kararlar aldım... henuz etiketi bile üstünde duran, ya da sadece bir kere giyip sonra unuttuğum şeyler biraz dokundu açıkçası... artık sezonluk liste yapıp öyle alışveriş yapıcam, her görüp begendigini almak yok...bu sezonun listesi oluştu gibi... onun dışında kendimi eve adıyorum... ııııı indirimlere kadar... :P

çavuş kırmızı...

son 10 gündür benimle ilgili en iyi tanımlama bu malesef... çavuş kırmızı... tabii çavuş derken, bildiğimiz anlamda çavuş değil... efenim çavuş kelimesi, askeri terminolojideki anlamından gayrı, inşaat vb. camiasında da, şantiyede ustaların başında duran, aynı zamanda kendisinin de bir ve bazen birden fazla (ki bunlar en aranılan tiplerdir) ustalık alanı olan kişi anlamına da gelir...

vee biz de sonunda, sayfada sag tarafta bu aralar bolumunde aylardir yazılı duran, ocak ayında mutfak yenilemesi başlayan, ağustosta kombi yenilemesiyle devam eden tadilat serüvenimizi, geçen 10 günde (bir gayretle),  son olarak boya ile taçlandırarak bitirdik... tüm bu süreçte bendeniz evde, kimi zaman oturacak bir sandalye bile bulamayarak, kimi zaman gelen giden ustaların başında dikilip bıkbıklanarak, 2 günü internetsiz, bol tozlu, bol ekmek arası köfteli günler geçirdim... yani çavuş oldum...

senin ustalık alanın neydi derseniz, cevap yukardaki resimde diyim, siz anlayın...

sadece boya olsa eminim daha bi kolay olabilirdi, ama ben evle ilgili usta gerektiren tüm işleri 50kere pislik olmasın, hepsi bi kerede bitsin artık diye diye biriktirdigim için, bu 10 günde evde demirci, alçıpancı, boyacı, elektrikçi, marangoz, tesisatçı, doğramacı ve parkeci olmak üzre toplam 8-10 farklı kalemde iş halledildi...
evi düzene oturtamadım hala, gelecek yeni 1-2 parça mobilyadan sonra bunu başarabilicem sanırım... kendime güveniyorum, bi de şu a-box ayakkabı kutularına... bakalım, görücez....

ev yaşanamaz durumda olunca, biz de bol bol dışarı attık kendimizi... onceki hafta pazar günü de, taksim gezi parkındaki sahaflar festivaline gittik... eski, tozlu kitapların arasında bolca vakit geçirip kafa dağıttık... eski kitapların kapak tasarımlarının ne kadar farklı ve kapaklardaki grafik çalışmaların ne kadar özenli olduğuna bi kez daha şaşırdık...

ben kendime eski bir yemek kitabı bulup aldım ekrem muhittin yeğen in, resimde sağ tarafta görünüyor...ekrem muhittin yeğen i birkaç sene önce, internet aracılığıyla duymuş, araştırmıştım... o zamandan beri de yemek eğitimi konusundaki yayınlarını ararım... bulabilsem şu kalın mı kalın temel yemek eğitimi kitabını edinmek isterdim... sahaflarda onu bulamadım ama o kitabın içeriğinden bi parça olan alafranga tatlı ve pasta öğretimi kitabını bulup aldım... kitap hüsnütabiat matbaası 1962 basımı... kitabın içinde  önceki sahibinin denediği tariflerle ilgili yorumları falan var... ayrıca, pasta malzemeleri ve ekipmanlarıyla ilgili çizimler de öyle hoş ki...

bi de bi akşam da, vizyona girdiği sıralarda bi türlü fırsat bulup gidemediğimiz inglourious bastards a gittik... bi sürü yerde bi sürü olumsuz eleştriler okumuştum... sanırım beklentimi de bir hayli düşürüp gitmişim filme bu yüzden... ama ben hiç de uzun ve sıkıcı bulmadım filmi... aksine 2,5 saat nasıl geçti anlamadım... alışılmış tarantino filmlerinden farklı olduğunu kabul etsem de, başarısız değil di bence...

bir tadilat vs. serüvenimiz de böylece bitmiş oldu... bi süre eve çivi bile çaktırmayı düşünmüyorum... şantiye, işimin önemli bir parçası biliyorum ama mümkünse şu aralar ben biraz temiz, sıcak, konforlu ofisimde olmak hatta toplantıya falan bile çıkmamak istiyorum... çok mu...

looking down and around...

beğendiğim, zaman zaman ne var ne yok diye baktığım bazı siteleri de benim toshi de, favorites imda tutuyorum... bu sitelerden özellikle bi tanesini sizinle de paylaşmalıyım... siz de benim gibi, hayata dair, ilginç kadrajları olan, birbiriyle çok alakasız fotograflara bakıp kafa dağıtmayı seviyorsanız, looking down and around tam da size göre olabilir...

bakış açısı farkı...

berlinde bulunduğumuz gunler, almanya seçimlerinin bir hafta öncesine denk geldi... seçim havasını şehirde nasıl soluduğumuza gelirsek, hiç birşey solumadık diyebilirim... yok öyle bizdeki gibi, metrelerce afişler, yeri göğü flamalarla bayraklarla süslemeler.... ne görüntü kirliliği, ne de gürültü kirliliği... sadece birkaç tane sokak lambasında resimdeki gibi 50x70 boyutlarda bir kaç poster... herşey bundan ibaret... sessiz, sakin ve de saygılı...

resimdeki postere gelince, neden boyle dekolteli bi görsel kullanılmış diye düşünmeden edemiyor insan... ama zaten verilen mesaj da dekolte ile ilgiliymiş... afişte ' gösterecek daha çok şeyimiz var ' yazıyormuş...

bambaşka bir bakış açısı ve bambaşka bir yaklaşım..
ve angela merkel seçimi kazandı biliyorsunuz...

berlin, berlin...

.
cook gecikmeli bir berlin yazısı, ama yazmadan atlayıp geçemem de... zira atladıklarım, yazdıklarımın misli misli olmaya başladı bu aralar... tekrar blog yazmaya, önceki blogda yazdıklarımı okuyup o günlerimi ve o günlere ait blogda yazan ya da yazmayan bi sürü detayı hatırlayıp, yüzümde küçük tebessümler oluşunca karar vermiştim, ve blog yazmak iyi bişey, hayatına dair böyle kayıtların olması güzel bişey demiştim... hala da aynı düşünüyorum ama malesef hayatıma yetişmekte zorlanıyorum, ve itiraf edeyim ilk aksattığım şey de bu günlük oluyor... bazen beceremiyorum, bıraksam mı diye düşünüyorum, sonra yok diyorum kör topal da olsa devam...
.
bayramda, programlarda bir aksaklık olmadı ve biz berline gittik ve döndük de... bilet işi bir iki carlamayla bizim istedigimiz şekilde halledildi... berline 3. gidişimizdi, ama sanki ilk kez gidip görüyormuşuz gibiydi... nedenine gelirsek, önceki gidişlerde öncesinde ful programlarla, haritalarla, rotalarla gidip şehri gezen biz, meğer berline turist olarak gidilip de görülecek yerlerin hiçbirisini görmemişiz... malum mimarız ya, bilmem nerdeki bilmem ne mimarın meşhur binasını, ya da başka bitanesinin çok meşhur dükkanını hatmetmişiz de, gözümüzün önündeki 365m lik kuleye çıkmamışız, ya da türklerin yerleşim bölgesi olan kreuzberg e gitmemişiz mesela...
.
hal böyle olunca, misafiri olduğumuz sevgili arkadaşlarımıza bıraktık kendimizi, nereye derlerse oraya gittik uslu uslu.. vee dee cook keyif aldık...
.
bu gidişimde, berlinin kafamdaki imajı bayya bi değişti diyebilirim... öncesinde benim için, bol bol görüp gezdiğim modern binaların fln. da etkisiyle daha formel bi havası varken, bu sefer gidip gezdiğim yerler sayesinde, ki bu daha çok doğu tarafı oluyor, daha sıcak deneyimledim berlini...

.

.

yediğin içtiğin senin olsun, gezdiğin gördüğünü anlat derler, ama blog işi böyle bişey değil işte... bu tatilde, bi sürü güzel cafeye, restorana da bolca vakit ayırdık... telaşsızca, bazen sadece güzel kahve içmek için bazen de öğün arası bi italyan meze tabağını atıştırmak için, hatta bazen de sadece güzel müzik çalıyor diye bol bol yayıldık, özellikle de dışarıda masası olan yerlerde... zira hava da hiç ummadığımız kadar güzeldi, şansımıza...

.

berlin bence ilginç biyer, pek çok farklı açılardan etkileyebilir insanı... bu gidişte beni en çok etkileyen, doğu kısımdaki o yüzlerce metre uzunluktaki tek blok binaların arasında yürümek, ve onların büyüklüğü altında ezilmek oldu... bu binaların arasında uzanan dev caddelerde (öyle dev ki, biz de olsa iki blok arasıcaddenin ortasına bir yapı adası daha kondurlur kesin) kendini küçücük hissetmek cidden çok garipti...

.
sonuç, yine gidecek ben....
.

yok artık...

dün rastgele tikladigim bi blogdan bir linke ulaştım... daha önce de bahsetmiştim, hiç işim olmaz bu diyet vs. işleriyle ama, merak işte... linkten ulaşığım sayfada çabucak ideal kilomu hesapladım... aman allahım o da ne, orada çıkan rakam benim şu anki kilomdan 9kilo 897gram daha fazla...

.

birkaç kiloyu anlarım da, 10 kilo da pes be kardeşim... öyle zayıflıktan kırılan çökmüş de bi halim olmadığına göre, bu diyet merkezleri olsa olsa moral vermek için böyle bişey yapmış olabilirler diye düşündüm önce... sonra yukarıdaki ve ona benzer bi sürü tabloyu görünce, artık standartlar üzerinde bi revizyona gidilmesi gerektiğine karar verdim... zira geçen gün bir arkadaşım da, çocuklar için belirlenmiş standartların ve beden ölçülerinin tutmazlığından bahsedip, yakınmıştı...

.

yine de, moral bulayım derseniz, tık tık...

son parti takılar...

.


.
bunlar da, kankimin eldeki boncuklarla olusturduğu son küpeler... aslinda bunlari bitirip bana vereli bayyaa bi oldu ama, yoğunluktan fotoğraf çekip paylasamadim bi türlü...

tekrar tekrar eline sağlik şeker, aldığın iltifatları da sözlü olarak ileticem sana bilahare...

kış yavaş yavaş yaklaşıyor, benim de keçe zamanlarım başlayabilir yani...
bu sene biraz daha farkli projelerim olabilir...
sadece biraz zaman lazım...

.

şimdi de sonia rykel for h&m...

h&m, commes des garcons, matthew williamson, jimmy choo dan sonra son olarak da sonia rykel ile işbirliğine girişmiş... soni rykel 2009 kış ve 2010 bahar sezonları için tasarım yapıcakmış...

jimmy choo tasarımlarını internet üzerinden inceleme fırsatı bulduk ama henüz mağazalarda satışı başlamadı... ben ulaşma şansım olursa bir iki parçayı alınabilir buldum açıkçası, ama türkiyede yaşayıp da bu koleksiyonların satışına denk gelmek hayli zor... zira bu yaz milanoya gittiğimde, indirimler henüz başlamıştı ama yine de metthew williamson koleksiyonundan mağazalarda sadece son döküntü denebilecek parçalar kalmıştı...

ama yine de, h&m sayesinde bilinir bir tasarımcıya ait parçalara sahip olabilme şansına daha çok yaklaşıldığı kesin...

ve sonunda...

bugun sabah, ntvmsnbc de bi haber cikti, yok canim dedik... yine asparagas bişeydir, noolcak... ama hayır, simdi yine baktım, doğruymuş... surada bile yayınlamışlar...

ne diyim, taa uzaklara gitme zahmetine katlanmadan, hemde u2 sever sevdiklerimle bi konser izlemek muhteşem olacak... yaşasınnn....

berline gittim, gelecem...

gidip de, bakmadan olmaz...

.
.

bayramda, bi aksilik çıkmazsa, berline gidiyoruz... daha doğrusu şimdilik sadece gidiyoruz da, dönemiyoruz... sevgili t h y rezervasyonumuzla ilgili problemi çözerse o da olcak inşallah...

.

neyse, gidişimiz belli olunca, ben de şöööyle bi h&m in sitesine bakiym dedim, ve şimdilik bunlari gözüme kestirdim... ee oralara kadar gidip de, h&m e bakmadan, bir iki parça bişey almadan olmaz...
.

...100...

bu post, bu blogun 100. postuymuş...

100. post biraz daha bana dair olsun ve kırmızılı olsun dedim...

buyrun; bunlar kırmızının ofisindeki kırmızıları...

ha bi de bugün 09.09.09 muş...

çok gülüyorum böyle şeylere, ne demeli 9 culara gün mü doğdu yani...

fırından sıcak sıcak...

kankimin, bos vakitlerini böyle üretken bi şekilde değerlendirmesi sağolsun bana da yarıyor... üretkenlik iyi bişey vesselam, hele de mahsuller böyle güzel olunca...

ik hafta önce, daha önceki yıllarda bir heves alıp alıp, artık kutulardan taşar boyuttaki boncuk stoklarımızı birleştirip, sonrasında bi de eminönü turuyla eksikleri de tamamlayıp voltranı oluşturmuştuk...

kankim şimdi, harıl harıl onları türlü şekillerde biraraya getirmekle meşgul... e bana da kulaklarını çınlata çınlata takmak, ha bi de fotoğraflarını çekmek kalıyor...

çakma jimmy choo larım geldi...

.
perşembe günü kanki aradı ve beni yalancı çıkarırcasına 2 haftadır elimize ulaşmayan go jane siparişimizle ilgili bir haber kağıdı aldığını ve kolinin gümrükte takıldığını haber verdi... bense sadece, demekki benim önceki siparişimin o kadar çabuk gelmesi tesadüfmüş, demekki aslında siparişler amazon gibi birkaç haftada ulaşıyormuş diye düşünüyordum... hiç aklıma gelmezdi bize güngören gümrük müdürlüğü yollarının gözükeceği...

neyse o gün, sabahın 4ünde kalkıp, 5inde izmire doğru yollara düşüp, istanbula uçmuş olmanın verdiği uykusuzluk ve sersemliğe rağmen, yine de gitmek lazım diyip yola koyulduk güngörene doğru... vardığımızda gördüklerim beni ciddi anlamda sarstı diyebilirim... gümrük müdürlüğü istanbul değil, hatta türkiye bile demek istemiyorum, orası düpedüz olsa olsa hindistan falan olabilir... o toz bulutu, o havasızlık, o eskilik, o dağınıklık, daha sayamıycam, bizi fena halde dumura uğrattı... gördüğüm en kötü devlet dairesi, o da yıllar önceydi şimdi kesin düzelmiştir, beşiktaş vergi dairesi idi, burası orayı 2ye, 3e katladı...

bazı kurumların ancak özelleşirse toparlanabileceği tezi, bu tip kurumlar için doğru mu...

yaşadığımız ülke, posta, gümrük gibi hayli önemli bi konuda çalışan kurumu daha insani, daha medeni ve en önemlisi daha sağlıklı bir ortam haline getiremeyecek kadar aciz mi...

ve öyle bir mekanda çalışmak zorunda olan memurlar, gerçek performanslarının kaçta kaçını işlerine yansıtabiliyorlar, ya da yansıtmaya değer görüyorlar...

bu soruları arttırmak çok kolay, ama cevaplamak da bi o kadar zor... biz kafamızda dönüp duran bu sorularla o kapıdan öbürüne gönderilerek, asıl merciye ulaştık... işlemimizi sıraya koydurduk ve beklemeye başladık... bekleme anları, sıcak, yorgunluk, ve tüm bu şaşkınlıkla, uzun zamandır yapmadığımız kadar geyiğe sardırdığımız, ve sinir bozukluğuyla bol bol güldüğümüz anlar oldu...

sonrası da ayrıca komikti... gümrük memuresi, yurtdışından zaralı kimyasal madde getirtmiş bi adamla uğraşırken, bizi yanına çağırdı ve sizin ne vardı dedi, biz ayakkabı diye cevap verince adama dönüp, bak keşke sizinki de ayakkabı olsa da size de onay versem dedi... adam bize bakakaldı, biz memura...

bu da böyle bi deneyim oldu işte...

.
sonuçlara gelince, ayakkabılar yine umduğumdan çok çok kaliteli çıktılar... go jane de ayakkabı numaramın 36,5 olduğunu iyice anladım... normalde 37 giyerim...
.
bu jimmy choolar da, ilk gördüğümden beri kafamdaydılar... siparişi verirken topuklularda indirim vardı ve sadece 36sı kalmıştı, 3. parmağım çok hafif dışarda kaldı ama hiç sorun etmedim. posta ücreti hariç sadece 11 dolar ödedim desem, neden sorun etmediğim de anlaşılır herhalde...
.

.
bunlar da orjinallerinin reklam fotosu... şimdi farkettim de, benimkilerin topuklarının arkası beyaz değil, siyah... adamlar sadece taklit etmemişler, düzeltme de yapmışlar valla... seçim yapma şansım olsa ben de arkası siyah olanı tercih ederdim :P

istikamet çeşme...

bi kaç gün ara...

(31.08.09 / bu postu kaldırsammı, kaldırmasam mı bilemedim... zira bana pek de hoş şeyler hatırlatmayacak... ama bazı şeyleri yok saymak da pek kolay değil... çünkü; tatile gittik, ve ertesi gün döndük... sabah bahçede güzel ve uzun bi kahvaltının ardından, üzücü bi haber geldi ve apar topar farklı farklı yönlerde yollara koyulduk... benim güzergahım gerisin geri istanbul oldu...
bu konuyu böylece kapatıp, normal hayata dair devam etmek, şu an bana en iyi gelecek şey sanırım... )

resim kaynak ...

istanbul fashion days 2009...

duyunca, kulağa hoş gelen bi cümle; istanbul fashion days... hani, milanoda, pariste, londrada da yapılıyor ya, öyle bişey hedefleniyor sanırım... merakla bekliyorum, bu fiyakalı cümlenin içi ne kadar doldurulabilecek acaba...

bi de asıl merakla beklediğim, okulumda gerçekleştirilecek bu etkinlikte; ışığıyla, gölgesiyle, venüs heykeliyle, nervürlü tavanlarıyla, bomboş haliyle bile yeteri kadar etkileyici taşkışla koridorlarının nasıl bir ev sahibi olacağı, ve nasıl bir ambiansa bürüneceği...

o tarihlerde şehir dışındayım, olmasaydım mutlaka giderdim, görürdüm...


resim kaynak; flickr...

sosyal kelebekler...

.

annişle babişin dönüşüyle birlikte, normal sosyal hayatımıza devam edeceğimizin farkındaydım... ama bizim normal hayatımız bu kadar da dolu degildi hani... iki haftadır tek kelimeyle sosyal kelebekler şeklindeyiz sevgiliyle...
.
bu yaz başından beri geçen sürede ne kadar çok arkadaşımızla görüşmemişiz... iki hafta yani 14-15 günlük süreçte 4 ya da 5 gün yanliz geçirdiğimiz düşünülürseee, bu da farkli gruplar şeklinde 9-10 buluşma yapar, ıııı bu da bayaa bi çok arkadaş eder...
.
çoğu dışarıda, biri bizim evde, ikisi arkadaşların evinde geçen bu buluşmaların, ruhun gıdası olmakla birlikte, bedene de ekstra gıdalar getirdiği kesin... zira italyada verdiğim 1 kiloyu tekrar almış bulunmaktayım...
.

.
resimlerdeki sofralar da, arkadaşlarımızın evlerindekiler... bizim evdekini ev sahibesi telaşıyla çekmemişim, biraz daha büyüyüp tecrübe kazaniym, o da olcak inşallah...

.

iş yoğunluğunun da sosyal hayatla yarışırcasına yoğun olduğu bu iki haftanın içine, bir de evdeki kombi yeri değişimi ve beraberindeki tadilatlar ve kankiyle uzun zamandır konuştuğumuz uzun eminönü turunu da sığdırdığım düşünülürse, (dilerim) deliksizce dinlenebileceğim bi tatile artık ne kadar ihtiyaç duyduğum da anlaşılabilir...

.

gerçi yaz da bitti bitecek ama neyse, benim hala umudum var...
.

kırmızının mutfağından, part 1

.



daha önce bir postta, yemek konusunun benim icin öneminden bahsedip, artık bu konuda daha fazla post yapacağımı falan yazmıştım... nerdeee.... geçen sürede daha bi anladım ki, yemek konusunda yazmak cidden özen isteyen, çok zor bir iş...

denediğiniz tarifi, hem tadı hem görüntüsü güzel olacak şekilde yapabilmek, henüz sunulmadan, doğru saatte, doğru ışıkta fotoğrafını çekebilmek, malzemeleri ölçülebilir miktarlarıyla hatırlamak ( ki bu benim için hayli zor, çünkü çoğu zaman unu, tuzu vs. hep göz kararıyla koyuyorum, tarifleri her seferinde biraz farklılaştırıp, başka malzemelerle falan denemezsem rahat edemiyorum, vs.), ve son olarak da anlaşılabilir cümlelerle yapılışını anlatmak...

neyse madem bunu beceremiyorum, bari ara sıra yaptıklarımın fotoğraflarını burada paylaşıym dedim... buyrun bu da, part 1...

ps: resimdekiler saat yönünde; krem karamelli kek, lorlu kurabiye, lorlu kolay poğaça ve balkabaklı pasta...

kopyala, yapıştır; pardon, takıştır...

bu küpeyi, taaa sezon başında beğenmiştik, nine west te... o zaman pahalı gelmişti, indirime girsin bi bakarız demiş, geçmiştik... sonraa, geçen gün kankim bana bi süpriz yaptı... unutmamış, gitmiş malzemeleri almış ve kendi elceğiziyle yapmış ikimiz için de... ne diyim, harika bi çalışma, ellerine sağlık şeker...

ann demeulemeester lace up boots...

ann demeulemeester in tüm tasarımlarına bayılıyorum... ama hepsinin içinde bu botların yeri ayrı nedense... geçen sene ilk gördüğüm andan beri aklımdan çıkmıyor bi türlü... bi de netteki araştırmalarıma göre gördüm ki fiyatı da bi garip, hani ne gözüm görmez alır geçerim denecek mertebede, ne de amaan nasolsa ulasamam denecek kadar yüksek... bi gün bi delilik yapicam diye korkuyorum...




bu botlardan bende olsaydı, şöyle biseylerle giyerdim heralde... gerçi şuradaki arkadaş türlü türlü kombinlerle giyip, bi de ne kadar rahat olduğundan bahsedip bahsedip, beni delirtiyor ama neyse...

kısa özet...

- tatil beklediğim gibi geçmedi, malesef teyzemin aniden tansiyonu yükselince birkaç kez hastaneye gitmek, her defasında birkaç saat orda kalmak zorunda kaldık... kalan zamanlarda da teyzemin yanından ayrılmak hiç istemedik... hepimiz için kabul etmesi çok zor ama, o artık bir tansiyon hastası ve ömrü boyunca ilaç kullanacak...
- son gün dışında deniz ve plajla temasımız, denize git, yüz, çık ve dön şeklinde oldu... hala hiç güneş gömemiş gibi beyazım...
- babamın sağlığı iyiydi, ama görüşmediğimiz sürede bizden sakladıkları bir ambulans ve hastane gözetiminde bir gece macerası daha olduğunu öğrendim... sebep annemin panik yapıp, hafif tansiyonu düşen babişe, daha da tansiyon düşüren bir ilaç vermesiymiş...
- tatilin son günü, tam kadro, aile olarak geçirdiğimiz tek gündü, ve tüm tatile bedeldi...
- dönüş yolunda, en yakin arkadaşlarımdan birinin babasının, malesef beklenen sona geldiğini öğrendim... inanılmaz sarsıldım...
- istanbul dönüşünde, babişin yarım gün sürecek testi için gittiğimiz hastaneden, üç günde çıkabildik... neyseki bu üç günün sonunda, kısmen yerine gelmiş moralimiz daha da düzeldi... aldığımız sonuçlar ve neticesindeki yorumlar, artık normal hayatımıza dönüş için bi başlangıç oldu...
- şimdi yine işlere gömüldük, gerçek tatil hayalleri de ay sonundaki alaçatı programına kaldı...

ahh tatil, sen ne güzel bi'şeysin...

birkaç gün güney ellerdeyiz, hem de aileyle... daha ne isterim...

tebrik ediyorum...

.

uzun yıllardır geçirdiğimiz yazların, nerdeyse en soğuk, rüzgarlı, kapalı gününü, bu yazın en sıcak günü, sıcaklık 42dereceyi bulacak, evden çıkmayın vs. vs. diye duyuran meteoroloji idaresini...

.

hayatımızda ilk defa istanbulda deniz organizasyonuna heveslenip, günler öncesinden program yapıp, güzel güneşli bi gün hevesiyle uzunya ya gitmek için bu günü seçtiğimiz için bizi...

.

hava ile ilgili tüm olumsuzluklara rağmen, iki küçük bebeği hiç sorun etmeden uzunya nın açık terasında kahvaltı, kahve keyfi, meyve, sohbetle 5 saat geçirip, ardından işi yine deniz kenarı ve tabiiki rüzgarlı set balık ta akşam yemeğine kadar götüren sevgili arkadaşlarım, iki muhteşem anneyi...

.

gerçekten tebrik etmek istiyorum...

ohhh valla...

.
bu aslında dünün postu olmalıydı, ama konser postunu bi türlü yayınlayamadığım için bugüne kaldı...
.
önceki gün nedensizce çok keyifliydim... akşam işten makul bi saatte çıkıp eve geldim, hava sıcak, yemek saatine yaklaşık iki saat var, ben de hemen bi aperatif hazırlıyim ve italya dönüşü free shoptan aldığım limoncello yu farklı bi şekilde deniyim diyip, limoncellolu buzz gibi bi mojito hazırladım kendime... şekerini biraz az koyup, standart reçeteye limon likörünü de ekledim, ölçüsü yok, göz kararı... başarılı bi çalışma oldu, tabii ki bi tane kesmedi, sonra bi tane daha kendime, sevgili gelince 1 tane de ona yaptım...

.

.
mojitomu yudumlarken, kankimin hazırladığı oldies bu goldies albümümü koydum cd player a, bi yandan dans edip bi yandan da bir gün önce tamamladığım puzzle ımı yapıştırdım... evet birkaç aydır evin çeşitli köşelerinde ordan oraya yer değiştirip durdu, hatta eksik parçasız biteceğine hiç mi hiç ihtimal vermiyordum ama, görüldüğü üzre tastamam bitti...

.

.
haa o gün bi de, milano dönüşü orda o kadar ayakkabıcıda bile tam istediğim tonu bulamadım, şansımı deniycem diyip, tam 7 gün önce, evet doğru duydunuz tam 7 gün, go jane den sipariş verdiğim ayakkabılarım geldi... siparişin asıl hedefi fuşya rengi babetlerdi, zira ben tam 2 senedir tam istediğim tonda fuşya, baharda da giyebileceğim kapalı bir babet bulamamaktan yakınan bi insan evladı idim!!! bunlar tam istediğim renkte çıktılar... diğer pembeleri de, o kadar sipariş veriyorum tek bi tane olmasın diye eklemiştim sepete, onları da ayrıca sevdim, ayakta yok gibiler... bu arada go jane beni cidden şaşırttı, söylediğim gibi siparişi önceki çarşamba vermiştim, tam 7. günde elimdeydiler... ve kaliteleri de umduğumdan çok iyi çıktı, ayakkabıların birine 16, digerine de 10 dolar verdiğim düşünülürse...
.
bu fuşya babet konusu da böylece kapanmış oldu, sen sağ, ben selamet... buradaki sen, sevgili oluyor... zira o da hiyli sıkılmıştı, gördüğüm her ayakkabıcıda fuşya babet bakmamdan...

.