kırmızı U2 konserinde...

.
bu tatilin çıkış noktası ve asıl amacı benim bu yıl için gerçekleştirmek istediğim maddelerde önemli bi yere sahip olan U2 konseriydi... gerci o maddeleri yazaken daha U2 nun bu sene album çıkarıp, turne yapacağını bile bilmiyordum ya... bi de yurtdışı tatilimi konsere denk getirmek istiyorum demiştim, tam tersi oldu, konsere gore tatil planladık... aslında londra konserine ayarlama yapabilseydim, iki maddeyi aynı anda gerçekleştirmiş olucaktım ama, iş programı, teslimler, mağaza açılışları gibi şeyleri konsere göre planlamak pek mümkün değil malesef...
.



.
konserin, en etkileyici detayı, lansmanda da üzerinde bolca durulan sahnesiydi elbette... gercekten 360 derecelik bi gorus imkani saglamişlardı, ama ne olursa olsun yine de yuzlerinin surekli donuk olduğu bi hakim yön vardı... ve ben gecenin o saati neresi olursa olsun diye aldığım biletleri bu hakim yönden almışım ya, adamların totolarını izlemedik neyse ki...
.
konserle ilgili benim tek odak noktam u2 yu canli izlemek olduğu için, süresiymiş, içeriğiymiş, ön grupmuş, hiç böyle şeylere takılmadan, tamamen herşeye hazırıklı gitmiştim... ama, gerek seçilen şarkıların içinde u2nin artık marş olmuşlarının da atlanmamış olması, gerekse konserin nerdeyse kesintisiz 2.5 saat sürmesi, hem girişin hem de çıkışın bu derece sorunsuz çözülmüş olması gibi şeyler de olayı benim için daha bi muhteşem kıldı...
.


.
sahne başlı başına, hani nerdeyse konserin kendisi kadar etkileyiciydi... san siro gibi, saha içiyle birlikte 100.000 kişilik bi stadi bile tüm ışık oyunları, efektler, renkler vs. ile sanki çok daha küçük bi konser salonundaymış gibi içine alıp, havaya sokmayı beceren başarılı bi çalışmaydı... bi de ekran mevzusu var tabi, 360 derecelik dev ekran, fotograflarda da ilt ve ust fotografta farkli olarak görülüyor, bir anda sahnenin üstüne inen bi helezon gibi oldu... dıştaki yuvarlak sahneye ulaşim sağlayan köprüler hareketliydi falan, hepsi cidden inanılmaz etkileyiciydi...
.

.

u2 konseri politikasız, sosyal mesajsız olur mu, olmaz... nobel barış ödülü sahibi Desmond Tutu'nun afrikanın kalkınması konusundaki çabaların devam ettirilmesi yönündeki isteğini dile getirdiği video mesajının ardından bono berlusconi ye bayaa bi çattı, berlusconi nin fakir ülkelere yardım için söz verip sözünde durmadığını, evsahipliği yaptıkları g8 de önemli kararlar vereceklerini anlatıp ben sadece şarkı yazıyorum, onlar tarih yazabilir diye sözünü bitirdi... pride ı söylerken, dev ekrana myanmarda askeri yönetimce ev hapsinde tutulan, nobel barış ödüllü siyasetçi Aung San Suu Kyi'nin resmi yansıtıldı ve ellerinde Kyi maskelerini taşıyan bi sürü genç sahnede yürüyüş yaptı, sunday bloody sunday i martin luther king e itafen söyledi, bir ara da filistin olaylarıyla ilgili konuştu ekranda yukardaki arapça yazılar çıktı... ne yazdı anlamadık tabiii...
.
konserin en güzel anlarından biri de, bononun micheal jackson anısına angel of harlem i söylemelerinin ardından, "man in the mirror" ve "don't stop til you get enough" tan parçalar mırıldanarak, sesinin gitgide kısılması karanlıkta yavaş yavaş kaybolmasıydı... bu gerçekten çok anlamlı ve etkileyici bi şovdu...

.

bi de, kızını sahneye çağırıp şampanya patlatarak doğumgününü kutlaması da ççookkk hoşştuu...

.

e artık bu kadar keyiften sonra, sevgili izninle, bu uzak diyarlarda beni kimse tanımaz diyip şöyle ergen kızlar misali bii 'boonooo' diye bağırmadan bitirmedim konseri...
.